UOKiK wszczyna postępowanie antymonopolowe przeciwko 3 operatorom telekomunikacyjnym

Zgodnie z publikacją zamieszczoną na stronie UOKiK, Urząd wszczął postępowanie antymonopolowe przeciwko 3  operatorom telekomunikacyjnym (Polkomtel, PTC i PTK Centertel) w sprawie podejrzenia zawarcia praktyki ograniczającej konkurencję polegającej na nadużyciu przez wskazane podmioty kolektywnej pozycji dominującej w drodze różnicowania stawek połączeń do sieci Play i naliczania ich w wyższej wysokości, niż stawki za połączenia pomiędzy sieciami operatorów.

Zdaniem UOKiK materiał zgromadzony w toku postępowania wyjaśniającego może dawać podstawy do twierdzenia, że koszty hurtowe  faktycznie ponoszone przez operatorów z tytułu rozpoczęcia połączenia we własnej sieci oraz zakończenia połączenia w sieci docelowej  „mogą nie uzasadniać tak dużego różnicowania stawek do sieci Play”.

Można przypuszczać, że z uwagi na kompleksowość i złożoność stanu faktycznego, na tle którego ostatecznie zostanie wydana decyzja UOKiK, istotnym elementem oceny UOKiK będzie całościowa analiza prawna i ekonomiczna uwarunkowań rynkowych dających podstawę do stwierdzenia nadużycia kolektywnej pozycji dominującej przez operatorów oraz czynników ekonomicznych uzasadniających twierdzenie,  że zachowania operatorów stanowiły de facto naruszenie prawa antymonopolowego.

 

Kiedy porozumienie ogranicza konkurencję z uwagi na cel? – wyrok TS z 14.03.2013 (C-32/11)

W jednym ze swoich ostatnich wyroków Trybunał Sprawiedliwości dokonał oceny prawnej szeregu porozumień dwustronnych i wielostronnych zawartych  na rynku węgierskim przez zakłady ubezpieczeniowe z  dealerami prowadzącymi warsztaty samochodowe oraz reprezentującym je stowarzyszeniem. Zgodnie z tymi porozumieniami, warsztat, działający jako agent ubezpieczeniowy ubezpieczyciela dostawał od niego tym wyższą stawkę za roboczogodzinę naprawy samochodu im więcej umów ubezpieczeniowych zawarł ubezpieczyciel za pośrednictwem tego warsztatu.

TS – w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne zadane przez Węgierski Sąd Kasacyjny, uznał, że tego rodzaju porozumienia można uznać za antykonkurencyjne z uwagi na sam cel (a więc bez konieczności badania faktycznych skutków – porozumienia typu „hard – core”) jeżeli „w wyniku indywidualnej i konkretnej oceny treści i celu tych porozumień, a także kontekstu prawnego i gospodarczego, w jaki się one wpisują, okaże się, że ze względu na ich charakter są one szkodliwe dla prawidłowego funkcjonowania normalnej gry konkurencyjnej” na rynkach właściwych, na których przedsiębiorcy prowadzą działalność.

Otwartą pozostaje kwestia jak ta normalna gra konkurencyjna powinna być ujmowana aby stwierdzić, że porozumienie ma antykonkurencyjny cel. Niestety, na to pytanie TS odpowiedzi nie udziela.